Vervoer en organisatie van de charters

Het was een informatie aanvraag, in 1956, van de   Amsterdamsche Bank, of de firma van Dijk op basis van enige regelmaat Rhesus apen kon leveren voor productie van het Salk vaccin tegen kinderpolio.

Voorzichtig en met veel zorg werden de eerste zendingen gerealiseerd met behulp van Mr. Patterson uit London. De dieren konden alleen met vliegtuigen mee die verwarmde ruimen hadden.

De eerste proefzendingen bleken  in de smaak te vallen. Ondertussen bereikte  de productie van polio serum zijn volle omvang. De aanvragen en leverschema's werden dermate omvangrijk dat de aanwezige vervoerscapaciteit van lijnvliegtuigen niet toereikend was. De ruimen waren simpelweg te klein en goeddeels onverwarmd.

Het Charteren van een eigen vliegtuig bood de oplossing. De charterprijs moest 'up front' betaald worden en dus volgde er in 1957 overleg met de bankier. De procuratiehouders van de bank (de heren Horsten en van Woerkom) kwamen naar het woonhuis van Christ (Q.P.C. 1.1.7) van Dijk aan de  Bisschop van  Zoesstraat om de zaak te bespreken.

Op de dubbel uitgeschoven huiskamertafel lag een groot stuk papier met daarop getekend het vrachtruim van een  vlieguig. Er stond een berekening op  het papier hoeveel kisten er in de machine konden. Na enige uren onderhandelen werd door de bank een krediet verleend van 150.000 gulden! Als dit fout ging kon de firma van Dijk en daarmee ook het Dierenpark wel opdoeken.

Het eerste transport zou vanuit Bangkok plaatsvinden en er werd driftig getelegrafeerd en getelefoneerd met Bangkok al moest je wel 24 uur wachten voordat er een gesprek kon doorkomen. Christ vond het erg belangrijk om persoonlijk contact met iemand te hebben, dan wist je met wie je te doen had! De chartermaatschappij kwam uit Miami,  American International Airways. In Europa hadden ze nog geen maatschappij gevonden die de juiste vliegtuigen had. Hiernaast staan een aantal foto's van het inpakken en verzend gereedmaken van deze transporten.

Het beladen van de vliegtuigen en het onderweg verzorgen van de dieren was erg zwaar werk. Teveel werk voor 2 man dus werd gevraagd aan Nico jr (N.C.A.M. 1.1.1.4), hoewel niet in dienst van de firma, om tegen betaling mee te gaan en te helpen.

Het vliegtuig deed er 8 dagen over om  van Bangkok naar Amsterdam te vliegen. Ze vlogen van vliegveld naar vliegveld. Uiteraard was het niet echt fris aan boord met zoveel apen erin.

Omdat tijdens de tussenlandingen het vliegveld van Karachi niet verlaten mocht worden (geen visum) werd er een bad genomen in een waterton onder het vliegtuig

.

Het werd zo snikheet in het vliegtuig dat alle deuren opengingen en ramen eruit gehaald werden om enige afkoeling te krijgen.

In Karachi werden brandspuiten 'geleend' om het vliegtuig te koelen.

Het leverde soms wel een probleem op om weer te mogen vertrekken. Als er geen  of onvoldoende (smeer) geld was om de willekeurige landingsrechten te betalen bleef je aan de grond.

Er kwam menige noodkreet binnen op het kantoor om  x 100 dollar te telegraferen naar de rekening van de luchthavenmeester van een of ander vliegveldje. Gewoon wachten en geduld oefenen tot het geld er was.

De machine (een DC4) stond op Zaventem en Christ (Q.P.C. 1.1.7) van Dijk en Tiny Kruijssen vlogen er mee naar Bangkok om daar zo snel mogelijk te laden en weer terug naar Europa te vliegen. Er was immers een contract met beperkte levertijd! Het was indrukwekkend als je over het platform naar je 'eigen' vliegtuig liep! Met behulp van het registratienummer hebben we de levensloop van deze DC4 acherthaald!

Christ (Q.P.C.1.1.7) van Dijk en Tiny Kruijssen. De apen die ingepakt moesten worden werden 1 voor 1 geïnspecteerd of ze gezond waren.

Op de foto hier links staan de kisten klaar om geladen te worden en naar het vliegveld te vervoeren. De kisten werden in een andere loods in elkaar gezet. 

Even een theepauze en overleg. Links in het midden Tiny Kruijssen en rechts de kleine Niek (N.C.A.W. 1.1.1.4).

Tellen is een kunst apart en er was altijd wel een verschil in de aantallen.

Tini Kruijssen en Christ (Q.P.C 1.1.7) van Dijk bij de laatste voorbereiding voor het transport het voeren van de apen. Links staat Patterson uit London.

Het beladen van het vliegtuig was handwerk. Een auto lossen en dan terug om weer een volle te halen. Totaal gingen er zo'n 150 kisten in een vliegtuig.

Een vrachtwagen voer (sweet potatoes) en tonnen met drinkwater gingen ook mee.